December 2025 Update - Another Frontline Christmas

Beste ondersteuners van Oekraïne,

Deze kerst is de vierde dat Oekraïne de Russische invasie weerstaat, een constante opeenvolging van oorlogsmisdaden; een aanval die westerse experts beweerden binnen enkele dagen voorbij te zijn. Heel binnenkort zal de vijand langer hebben gevochten dan het duurde om de Duitsers in WO II te verslaan.

Doneer voor onze kerstinzamelingsactie: LINK

Desalniettemin gaat de vernietiging van energie- en transportinfrastructuur door, en boekt Rusland enige vooruitgang, vastbesloten om het “onoverwinnelijkheid” narratief te verkopen aan goedgelovige Amerikaanse en Europese politici. Het Pokrovsk-Myrnohrad complex is echter nog niet ingenomen, en ook Kostiantynivka of Lyman niet. Bovendien slaagden de Strijdkrachten van Oekraïne erin de Russen uit Kupiansk te verdrijven - een stad die Poetin weken geleden claimde te hebben veroverd - en een Russische onderzeeër die kruisraketten lanceert fataal te beschadigen, waardoor de resten van zijn Zwarte Zeevloot achter gezonken pontons bij Novorossiysk worden opgesloten.

Terwijl verschillende “vredesakkoord” machinaties doorgaan, blijven Oekraïense burgers en soldaten veerkrachtig en weigeren ze de voorgestelde “concessies” te accepteren, die niets anders zouden zijn dan illegale territoriale “annexaties”. Ondanks het mislukken om Russische activa bevroren bij Euroclear in België aan te spreken, werd de financiering van Oekraïne geregeld via een gedekte lening voor de komende twee jaar. En zo blijft alles in beweging, maar 2026 staat nog volledig open voor geluk, ongeacht de desinformatie-narratieven die door het Kremlin worden gelanceerd. Eén ding is zeker; vanaf morgen worden de dagen weer langer, en de moedige Oekraïners blijven standhouden.

Deze UAO december- en eindejaarsnieuwsbrief geeft u informatie over:

Vrolijk Kerstfeest en een gelukkig Nieuwjaar - jouw UAO-vrijwilligersteam

UAO’s kerstinzamelingsactie

Als we het hebben over het vasthouden van de lijnen, denken we aan loopgraven, schuttersputjes en de harde realiteit van oorlog. Maar in Oekraïne zijn er vandaag de dag ook andere lijnen die vasthouden net zo belangrijk zijn - lijnen van liefde, hoop en saamhorigheid. Dit zijn de banden die de verdedigers van Oekraïne sterk houden. Ze herinneren hen eraan dat ze niet alleen zijn.

De mannen en vrouwen die de frontlinies bezetten zijn niet zomaar soldaten. Het zijn zonen en dochters, vaders en moeders, vrienden en buren. Het zijn boeren, timmerlieden, verpleegkundigen, advocaten - gewone mensen die ooit een gewoon leven leidden. Vandaag brengen ze Kerstmis ver van huis door, in vrieskou, onder constante dreiging. Toch moet het leven zelfs in de donkerste tijden doorgaan. Zelfs in oorlog moeten we helden toestaan mens te zijn onder mensen.

Met onze leveringen van verbindende Starlinks, generatoren, stroomvoorzieningen en laptops maakt UAO communicatie mogelijk tussen eenheden, maar ook met hun dierbaren.

Stel je voor dat je in een loopgraaf zit, mijlen van huis, en plotseling arriveert een gronddrone met een kerstcadeau - een reep chocolade, vers fruit; een klein gebaar van liefde. Stel je de vreugde voor van het horen van de eerste woorden van je pasgeborene, omdat een kapotte Starlink werd vervangen. Stel je voor dat je je vriendin ten huwelijk vraagt terwijl je aan het front bent, omdat je eindelijk weer contact kon maken.

Dit is waar onze nieuwste inzamelingsactie over gaat: het versterken van de lijnen die het meest belangrijk zijn - de banden tussen degenen aan het front en degenen die hen steunen. We streven ernaar twee essentiële soorten uitrusting te leveren: Starlink-terminals en gronddrones. Starlinks zorgen voor communicatie, waardoor troepen contact kunnen maken met dierbaren, momenten kunnen delen en zich weer mens kunnen voelen. Gronddrones leveren kritieke spullen, maar ook kleine troost aan posities die anders onmogelijk te bereiken zijn.

Kerst aan het front is een zware, cynische tijd. Maar samen kunnen we het draaglijker maken voor degenen die de vrijheid van Oekraïne verdedigen. We kunnen hen eraan herinneren dat ze niet vergeten zijn en dat de wereld nog steeds geeft om hen. Dat liefde en hoop zelfs de meest voorste posities kunnen bereiken.

Doe mee aan onze kerstinzamelingsactie. Help de soldaten die de lijnen vasthouden die er echt toe doen. Doneer vandaag voor communicatie, comfort en menselijkheid voor de frontliniehelden die ons allemaal beschermen.

Doneer voor onze kerstinzamelingsactie: LINK

Ons UAO-team deelt "Cadeaus" uit aan onze soldaten tijdens de kerstperiode

Unieke Nederlandse schilderijeninzamelingsactie

Stichting DIEL, de Nederlandse liefdadigheidsorganisatie die regelmatig UAO ondersteunt, ontving een prachtig kunstwerk van abstract schilder Leo Klootwijk. Het schenkt dit kunstwerk als onderdeel van een inzamelingsactie voor generatoren en stroomvoorzieningen, die UAO zal ontvangen voor distributie. Als u in Nederland, Duitsland of België woont en geïnteresseerd bent in het verkrijgen van Leo’s schilderij, bezoek dan: https://vvodiel.nl/winteractie-oekraine/

“Zielen en lichamen zullen wij neerleggen, alles voor vrijheid”, Leo Klootwijk

Een gezin in de strijd voor de vrijheid van hun natie

Introductie door Sytske de Boer (UAO). Interview door Paul Lewandowski (Combat Veteran News)


Intro: Vader en Zoon

Ik ontmoette Serhii voor het eerst in mei 2023, toen hij naar ons magazijn kwam om voorraden op te halen die we hadden verkregen via een inzamelingsactie voor zijn eenheid. In het eerste jaar van de grootschalige Russische invasie werd het 54e Afzonderlijke Verkenningsbataljon bekend om het toebrengen van zware verliezen aan de Russische troepen, terwijl ze zelf gelukkig relatief weinig slachtoffers leden. Serhii, in een vorig leven Sovjetsoldaat, sloot zich vrijwillig aan bij de Strijdkrachten van Oekraïne samen met zijn oudere broer, en beiden gingen dienen in hetzelfde bataljon. Het vervullen van je plicht betekende in zijn familie veel meer dan alleen woorden.

Toen we die lente ontmoetten, had Serhii twee dagen vrij, en omdat hij elk kostbaar moment met zijn dierbaren wilde benutten, liet hij zijn jongste zoon die dag met hem meegaan naar ons magazijn: een lange tiener met een bewonderenswaardige beheersing van het Engels, zachtmoedig zoals zijn vader. Terwijl we de voorraden inpakte, stelde ik hem een voor de hand liggende vraag: Hoe voel je je erbij dat je vader in het leger zit? Je bent vast trots, maar misschien ook een beetje bang? “Nee,” antwoordde hij zonder aarzeling. “Mijn vader dient in het beste bataljon, met de beste strijders. Er is geen reden voor mij om bang te zijn.”

Zijn woorden bleven me door de jaren bij. Ze vangen de fundamentele veerkracht en het geloof van Oekraïense families - onwankelbaar vertrouwen in elkaar, gesmeed onder onvoorstelbare omstandigheden.

In de jaren die volgden, ontmoetten we Serhii meerdere keren opnieuw. Er waren fragmenten van verhalen over het pad van zijn bataljon door de oorlog - vroege operaties in Koersk, waaronder de moedige verovering van een Russisch tankstation; latere maanden gekenmerkt door zware verliezen; de stille uitroeiing van een elite Russische speciale eenheid, bijna een jaar geheim gehouden uit angst voor vergelding. We leerden hoe het 54e Bataljon van Sumy naar het gebied rond Kupiansk werd gestuurd om een kwetsbare frontlijn te stabiliseren, wat miraculeus lukte - deels dankzij de uitrusting geleverd door UAO. De oorlog bewoog - Serhii bewoog mee.

Toen kwam het nieuws: Serhii’s oudste zoon was ook bij het leger gegaan. Tegen de zomer van 2024 diende hij al als piloot van een verkenningsdrone met vaste vleugels. Toen de gelegenheid zich voordeed om zowel vader als zoon samen te ontmoeten, besloten we af te spreken en een interview te houden. Wat volgde waren niet zozeer verhalen over heldhaftigheid op het slagveld, maar eerder een portret van een liefdevol gezin dat buitengewone omstandigheden doormaakte - bewonderenswaardig en hartverscheurend tegelijk, helaas heel gewoon in Oekraïne vandaag de dag.

Interview: Drie oorlogen, dezelfde beslissing

Paul: Hoe zou je jullie relatie omschrijven?

Zoon: “We zijn vader en zoon, dus ik ken hem al 26 jaar van mijn leven. We woonden lange tijd samen en hadden altijd een heel goede relatie. Hij heeft me geholpen door school, door de universiteit, en nu ook door het legerleven. Ik weet dat ik hem om hulp kan vragen, of hem kan vertellen over mijn klachten. En hij weet dat het wederzijds is - hij kan ook met mij over zijn problemen praten. Ik zal hem op elke mogelijke manier helpen.”

Vader: “Na de Maidan-revolutie ben ik in 2014 als vrijwilliger bij het 54e Separate Verkenningsbataljon gegaan, dus ik ben al elf jaar bij hen. Toen de grote oorlog in 2022 begon, heb ik me formeel ingeschreven, samen met mijn broer. Mijn taak nu is hoofd cybersecurity.”

Zoon: “Dit is eigenlijk de derde oorlog van mijn vader. Zijn eerste dienst was in 1988, bij het Sovjetleger in Afghanistan. Daarna vocht hij in de Kaukasus. Toen, in 1994, besloot hij het militaire leven achter zich te laten en in het bedrijfsleven te gaan - om een doel te vinden in iets anders dan oorlog. Maar zelfs toen werkte hij in een gebied gerelateerd aan defensie, in technische beveiligingssystemen, camera’s enz.

Vader: “Ja, dit is mijn derde oorlog, maar de eerste voor ons eigen land, Oekraïne. De uitdrukking dat het niet zozeer gaat om wat je land je geeft, maar ook wat je terug kunt geven, ligt me na aan het hart. Ik heb geprobeerd mijn kinderen ook in die geest van patriottisme op te voeden.

Een “liberale kerel”

Zoon: (de zoon pauzeert, en voegt dan iets heel persoonlijks toe) “Ik wil graag toevoegen dat ik persoonlijk niet altijd zo was als die kerel die zou sterven voor Oekraïne en al die dingen. Ik ben eigenlijk best een liberale kerel. Voor de grootschalige invasie zei ik dat niet alle Russen hetzelfde zijn… de oorlog was voor mij toen niet zo zwart-wit als nu. Ja, Rusland was de vijand. Ja, Poetin was voor 100% een dictator. Maar destijds voelde het ook vrij ver weg. En ik was toen 15, 16 jaar oud. Ik dacht niet aan de oorlog, ik wilde studeren, naar de universiteit, dus ik ging naar het buitenland.

Zoon: “In de loop van de tijd verdween die afstand. Door informatie, door de opvoeding van mijn familie, door de natie zelf, veranderde ik. Toen de grootschalige invasie begon, was ik al anders. Ik besloot dat het tijd was. Ik maakte mijn studie in het buitenland af en keerde terug naar Oekraïne om me bij het bataljon aan te sluiten.”

Vader: “Niet iedereen heeft de mogelijkheid om te kiezen, maar wij kozen dit pad - ook al heeft mijn zoon een master in communicatie, en ik zelf verschillende hogere opleidingen. Zonder Oekraïne, zonder onze identiteit gevormd door revolutie en oorlog, doet dat er allemaal niet toe. We hebben ons land nodig. En vandaag heeft ons land ons nodig.”

Een vader en zoon in uniform

Paul: Is het moeilijk om zowel vader als zoon te zijn, maar ook soldaten in hetzelfde bataljon?

Zoon: “We zijn in verschillende gebieden, en hij is niet mijn commandant. Meestal ben ik ongeveer 500 kilometer verderop - dat is een gezonde afstand, haha!”

Vader: “Ja, we zien elkaar niet vaak. Maar ongeveer elke week schrijven we of bellen we.”

Zoon: “Ook al is hij niet mijn commandant, hij probeert me soms toch te helpen - en dat kan een uitdaging zijn. Ik wil onafhankelijk zijn, gezien worden als een soldaat, niet als ‘de zoon.’ Ik ben voorzichtig om alles te vermijden wat zelfs maar op nepotisme zou kunnen lijken. Dus probeer ik bewust na te denken over wat ik kan vragen en waar ik over kan praten om hem niet meer te laten doen dan hij zou moeten. Niet om een last te zijn, niet om mezelf en hem in verlegenheid te brengen en om hem trots op mij te maken.”

We herinneren Serhii aan die eerste dag in het UAO-magazijn, jaren geleden, toen zijn jongste zoon zei dat hij niet bang was omdat zijn vader diende in het sterkste bataljon. Nu zijn de rollen omgedraaid.

Paul: Hoe voelt u zich over het feit dat uw zoon dient?

Serhii antwoordt zacht: “Ik ben trots, en ik ben niet bang, maar ik maak me zorgen. Ik maak me zorgen als vader. Niet als soldaat of commandant. Ik heb vertrouwen in de training van mijn zoon, zijn oordeel en zijn moed.”

Een boodschap aan Europa en Amerika

Wanneer hem wordt gevraagd wat ze willen dat het publiek in Europa en de Verenigde Staten begrijpt, spreekt Serhii openhartig: Echte verhalen komen van de Oekraïners zelf. Oorlog, zegt hij, ging altijd over middelen en macht, en mensen worden te vaak als wegwerpbaar behandeld - vooral door Rusland.

“Deze oorlog doet ertoe,” voegt zijn zoon toe, “omdat als dictators met geweld grenzen mogen veranderen, anderen zullen volgen. Als we dit niet stoppen, zal het opnieuw gebeuren.”

Doneer voor onze kerstinzamelingsactie: LINK

Wijzigingen in de belastingheffing van liefdadigheidsdonaties in de VS

Recente wijzigingen in de belastingwetgeving in de VS beïnvloeden hoe liefdadigheidsdonaties worden afgetrokken. Deze veranderingen kunnen van invloed zijn op wanneer en hoe u ervoor kiest te geven.


Als u geen specificatie van aftrekposten maakt

Als u meestal de standaard aftrek neemt, wilt u misschien wachten tot 2026 om liefdadigheidsgiften te doen. Vanaf 2026 kunt u een nieuwe liefdadigheidsaftrek claimen, zelfs als u niet specificeert: Tot $1.000 voor alleenstaande aangiften; tot $2.000 voor gehuwde paren die gezamenlijk aangifte doen. Deze aftrek geldt alleen voor contante donaties die rechtstreeks aan 501(c)(3) goede doelen worden gedaan. Het is niet van toepassing op: Donor-Advised Funds; giften van aandelen of andere eigendommen.

Als u aftrekposten specificeert of in de hoogste belastingschijf zit

Als u aftrekposten specificeert of in de 37% belastingschijf zit, wilt u misschien meer geven in 2025, voordat nieuwe limieten van kracht worden. In 2026 wordt uw liefdadigheidsaftrek verminderd met 0,5% van uw aangepaste bruto-inkomen (AGI).

Voorbeeld: AGI: $300.000. Vermindering: $1.500 (0,5% van $300.000). Donatie: $10.000. Aftrekbaar bedrag: $8.500. Dit betekent kleinere belastingvoordelen van liefdadigheidsgiften dan voorheen.

Nieuwe aftrekgrens van 35% voor hoge inkomens

Voor mensen in het 37%-belastingtarief zullen goede doelen aftrekposten in 2026 worden beperkt tot een belastingvoordeel van 35%. Daarom kunnen donateurs met een hoog inkomen profiteren van het doen van grotere giften in 2025. Sommigen kiezen er misschien voor om nu bij een Donor-Advised Fund bij te dragen en in de komende jaren subsidies aan goede doelen aan te bevelen.

We raden donateurs aan een belastingadviseur te raadplegen om te begrijpen hoe deze veranderingen op hun persoonlijke situatie van toepassing zijn.

Doneer voor onze kerstinzamelingsactie: LINK

Bedankt dat u sterk staat met Oekraïne. Samen zullen we deze oorlog winnen!

Met vriendelijke groet, het UAO vrijwilligersteam. 

Heroyam Slava!

Terug naar blog